تجمع معلمان با خواسته اجرای نظام رتبه‌بندی

سند تحول بنیادین در اواخر سال 89 و 6 ‌ماهه اول سال 90 به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی رسید و سند تحول بنیادین نظام آموزشی نامیده شد. در یکی از بندهای این سند آمده است: «استقرار نظام سنجش صلاحیت‌های عمومی و تخصصی و حرفه‌ای و تعیین ملاک‌های ارزیابی و ارتقای (نظام رتبه‌‌بندی) علمی و تربیتی معلمان و تقویت انگیزه ارتقای شغلی در آنان». بر این اساس لایحه رتبه‌بندی معلمان در سال 92 در دولت دهم تهیه شد که به سرانجام نرسید. در این طرح بعد یک سال معلمان براساس 4 رتبه شامل مربی معلم، استادیار معلم، دانشیار معلم و استاد معلم تعریف شدند تا معلم با هر سابقه‌ای که دارد متناظر با هم‌ردیف خودش در دانشگاه، حداقل 80درصد حقوق را دریافت کنند که روی کاغذ ماند.
وعده تصویب این لایحه در دولت و ارایه آن به مجلس و تلاش برای اجرای آن، در دوران دولت‌های یازدهم و دوازدهم نیز چندین‌بار توسط وزرا و سرپرستان وزارت آموزش و پرورش تکرار شد که صد وعده خوبان یکی وفا نشد.
سال 98 قرار بود لایحه از مهر ماه به اجرا درآید که براساس آن معلمان در رتبه‌های پنج‌گانه قرار می‌گیرند. رتبه یک، معلمان بعد از دو سال خدمت، رتبه دو بعد از 6 سال خدمت، رتبه سه بعد از ۱۲ سال خدمت، رتبه چهار بعد از ۱۸ سال خدمت و رتبه 5 بعد از ۲۴ سال خدمت را دربر می‌گیرد. بر این اساس کسانی که در رتبه یک قرار می‌گیرند بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار تومان افزایش دریافتی خواهد داشت.
متوسط دریافتی نیز حدود ۴۲۰ هزار تومان است، اما به علت نبود بودجه اجرایی نشد و در سال 99 این لایحه به مجلس ارسال شد. بسیاری از نمایندگان در تبلیغات انتخاباتی خود برای مجلس یازدهم قول پیگیری برای تصویب و اجرای آن را داده بودند و با دادن همین وعده‌ها رای آوردند. حالا در سال 1400 از آنجا که دولت فعلی در ارایه لایحه بودجه نقش نداشته تصویب و اجرای آن برای این سال دوباره با اما و اگر روبه‌رو شده و بنا به خبرهایی که از مجلس می‌رسد، می‌خواهند براساس الزامات بودجه 1400 تغییراتی در آن بدهند.
متاسفانه با تاخیرهای مکرر از سال 94 تاکنون در تصویب طرح اصلاح قانون احزاب و از رسمیت افتادن تشکل‌های صنفی معلمان، عده‌ای از معلمان به‌ طور خودجوش اقدام به اعتراض به عدم تصویب این لایحه کردند و چون اعتراضات کتبی و شفاهی‌شان به نتیجه نرسید اقدام به تجمع در مقابل ادارات کل آموزش و پرورش استان‌ها و مجلس شورای اسلامی و عده‌ای نیز شب‌خوابی در جلوی وزارت آموزش و پرورش کردند. چرا باید تدوین و تصویب و اجرای یک قانون که حق مسلم گروهی خاص است، آن‌هم معلمان که تربیت‌کنندگان آینده‌سازان این مملکت هستند به بهانه‌های کمبود بودجه آنقدر به تاخیر بیفتد که این قشر فرهیخته، مجبور به تجمع و شب‌خوابی در خیابان شوند و آنگاه بیگانگان هم از صحنه‌ها فیلم و عکس بگیرند و در رسانه‌های خود پخش کنند، پیرو این عمل هم قوه قضاییه و پلیس هشدار دهند که با پخش‌کنندگان چنین فیلم‌هایی برخورد می‌کنند؟ یعنی به جای مبارزه با علت به معلول می‌پردازند.
بحث حقوق‌های نجومی مدت‌های زیادی است که در محافل مختلف مطرح و هر روز نیز فیلمی از جلسه تصویب پاداش‌های 500 میلیونی در فضای جامعه پخش می‌شود که البته درصد بسیار ناچیزی از پشت‌پرده‌هاست که یک شیر پاک خورده آن را منتشر کرده. در همین شرایط است که چندین مورد در هفته‌های اخیر شنیده می‌شود که تعدادی از معلمان بر اثر فشار اقتصادی خود را در مقابل دادگستری آتش زدند یا در منزل حلقه‌آویز کردند که البته در بین دیگر اقشار جامعه هم دیده شده است.
نکته قابل توجه این است که حتی تصویب لایحه رتبه‌بندی اثراتش شامل حال معلمان شاغل می‌شود و این در حالی است که وضعیت حقوقی معلمان مدارس غیردولتی که برمبنای قانون کار حقوق می‌گیرند و برای آنها نیز برخلاف نص صریح قانون نظام پرداخت مدون شده وجود ندارد و وضعیت اسفبارتری دارند، تاثیری ندارد.
این نکته هم قابل ذکر است در حالی که طبق اصل 27 قانون اساسی «تشکیل اجتماعات و راهپیمایی‌ها، بدون حمل‌سلاح‌، به شرط آنکه مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد است.» از سال‌های گذشته تا امروز و هفته‌های اخیر تعدادی از فعالان صنفی معلمان به علت تشکیل و تشویق به شرکت در این تجمعات صنفی بازداشت و به زندان‌های 5 ساله و تبعید محکوم شدند.
حال انتظار می‌رود برای حفظ کرامت آحاد مختلف جامعه (که خداوند کرامت‌شان داده و لقدْ کرّمْنا بنِی آدم) به خصوص در آستانه تنظیم بودجه سال 1400، مسوولان امر اعم از مجلس و دولت فعلی که با شعار برپایی عدالت بر این مسندها تکیه زدند کم‌کاری‌های اسلاف خود را جبران کرده و با تصویب و اجرای لایحه رتبه‌بندی معلمان و لایحه دایمی کردن قانون همسان‌سازی حقوق بازنشستگان با شاغلین و همچنین اصلاح نظام پرداخت حقوق کارگران در قانون کار در جهت رفع تبعیض بین کارگران و کارمندان دولت که یک خواسته بحق است، نام نیکی از خود به یادگار بگذارند.

منبع:روزنامه اعتماد 30 شهریور 1400 خورشیدی