«اعتماد» از آخرین اعتراض‌های فردی و گروهی روزنامهنگاران نسبت به دخالت نهادهای غیرصنفی گزارش می‌دهد
حزن زنان و مردان قلم
وقتی در آخرین روزهای خردادماه 1400 بالاخره هیات‌مدیره جدید و بازرسان انجمن سراسری روزنامهنگاران ایران موفق به تشکیل جلسه شد تا نسبت به انتخاب رییس و اعضای هیات‌رییسه این انجمن صنفی اقدام کند، منتخبان احتمالا می‌دانستند باتوجه به نتیجه و مهم‌تر از آن، رویه‌ای که در جریان برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری سیزدهم شاهد بودیم، نباید چندان امیدوار باشند که روزهایی توام با آرامش و شکوفایی در انتظار انجمن صنفی روزنامهنگاران و مجموعه مطبوعات ایران باشد.
اما آنچه طی هفته‌ها و ماه‌های پس از برگزاری نشست هیات‌مدیره انجمن سراسری روزنامهنگاران ایران رقم خورد و رویکردی که علاوه بر دولت جدید از سوی برخی از دیگر نهادهای غیرصنفی و بعضی نهادهای امنیتی به فعالیت روزنامهنگاران حاکم شد، چنان بود که برای اهالی مطبوعات و جماعت روزنامهنگار روشن شد که روزگاری سخت در انتظار است و باید مهیای مواجهه‌ای شد که شاید دشوارتر از همیشه باشد. مواجهه‌ای که البته روزنامهنگاران چندان مشتاقش نبوده و نیستند اما نهادهای غیرصنفی خیلی زودتر از آنچه انتظارش می‌رفت، به امور روزنامه‌نگاری وارد شده و طوری در جزییات کار و بار اصحاب رسانه دخالت کردند که کمتر از 3 ماه پیش از تشکیل دولت سیزدهم، وزارت کار دولت ابراهیم رییسی در مقام تشخیص صلاحیت حرفه‌ای اعضای صنف روزنامه‌نگاری وارد عمل شد و درست 5 ماه پس از روزی که انتخابات هیات‌رییسه انجمن صنفی روزنامهنگاران برگزار شد، صلاحیت روزنامه‌نگاری پیشکسوت را که به عنوان منتخب هیات‌مدیره این انجمن صنفی، به ریاست انجمن برگزیده شده بود، «ردصلاحیت» کرد. خبری که حالا حسن نمکدوست در حالی همزمان با آغاز واپسین ماه 1400 و در نخستین روز اسفندماه از آن پرده برداشته که به‌گفته او، این دخالت غیرقانونی و غیرصنفی، روز 29 آبان‌ماه صورت گرفته است.
نمکدوست که در جریان انتخابات روز 30 خردادماه هیات‌مدیره این انجمن -تنها 2 روز پس از برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری سیزدهم- به عنوان ریاست انجمن روزنامهنگاران انتخاب شده بود، روز گذشته درحالی با انتشار بیانیه‌ای از ریاست در این انجمن استعفا کرد که حدود یک هفته گذشته در پی انتشار خبرهای جسته و گریخته از همین غائله، روزنامهنگاران-به‌صورت فردی یا گروهی- رفتار دولت و نهادهای غیرصنفی در امور روزنامه‌نگاری را محکوم کرده و ضمن حمایت از استعفای توام با اعتراض رییس و برخی دیگر اعضای هیات‌مدیره انجمن سراسری روزنامهنگاران ایران، خواستار توقف این دخالت‌ها شده‌اند. آنچه با این مقدمه در ادامه می‌خوانید متن برخی از این بیانیه‌های انفرادی و گروهی روزنامهنگاران و اهالی مطبوعات است که البته تا زمان نگارش این گزارش هنوز با واکنش و پاسخی درخور ازسوی مسوولان در وزارت کار یا دیگر نهادها مواجه نشده است.
رسانه با یک کلمه تعریف می‌شود؛ آزادی بیان!
شماری از استادان پیشکسوت روزنامه‌نگاری با امضای بیانیه‌ای اعلام کردند: «رسانه با یک کلمه تعریف می‌شود» و «آزادی بیان»! علی‌اکبر قاضی‌زاده، فریدون صدیقی، مهدی فرقانی، مجید رضاییان، بیژن نفیسی، بهروز بهزادی و سیدفرید قاسمی که این بیانیه را امضا کرده‌اند، همچنین در ادامه آورده‌اند: «لطمه به استقلال حرفه‌ای صنفی روزنامهنگاران، این مهم -آزادی بیان- را به محاق می‌برد که نص صریح قانون اساسی است. لذا، بدین‌وسیله مخالفت خود را با دخالت نهادهای فراقانونی در مخدوش‌سازی استقلال حرفه‌ای روزنامهنگاران اعلام می‌داریم و از متن اعتراض جناب آقای دکتر حسن نمکدوست حمایت می‌کنیم.
علی‌اکبر قاضی‌زاده، فریدون صدیقی، مهدی فرقانی، مجید رضاییان، بیژن نفیسی، بهروز بهزادی و سیدفرید قاسمی
در دفاع از روزنامه‌نگاری مستقل و آزاد
ماشاالله شمس‌الواعظین، از روزنامهنگاران کهنه‌کار و پیشکسوت مطبوعات با دفاع از روزنامه‌نگاری مستقل و آزاد، از استعفای توام با اعتراض رییس انجمن صنفی روزنامهنگاران حمایت کرد و نوشت: «به اطلاع همکاران روزنامهنگار در سراسر کشور می‌رسانم اینجانب ماشاالله شمس‌الواعظین با متن اطلاعیه جناب آقای دکتر نمکدوست رییس منتخب انجمن روزنامهنگاران استان تهران موافقم و صدای خود را در اعتراض به دخالت نهادهای حکومتی در نهاد صنفی روزنامهنگاران بلند می‌کنم.»
ماشاالله شمس‌الواعظین
نقض استقلال روزنامه‌نگاری در پی دخالت حکومت
بهروز بهزادی، روزنامهنگار پیشکسوت با انتشار بیانیه‌ای کوتاه از استعفای اعتراضی رییس انجمن صنفی روزنامهنگاران حمایت کرد. این استاد پیشکسوت روزنامه‌نگاری نوشت: «دخالت حکومت در وظایف مصرحه انجمن صنفی مطبوعات، به‌ویژه آرای انتخاباتی در نهاد صنفی روزنامهنگاران که از مصادیق حق رای و آزادی و دموکراسی است، به هیچ‌وجه قابل قبول نیست و نتیجه آن نقض استقلال حرفه‌ای روزنامهنگاران است. به همین سبب به عنوان یک روزنامهنگار، موافقت خود را با متن اعتراضیه جناب آقای دکتر نمکدوست اعلام می‌کنم.»بهروز بهزادی
استقلال حرفه‌ای روزنامهنگاران را باید محترم شمرد
احمد میرعابدینی، روزنامهنگار پیشکسوت با انتشار بیانیه‌ای مختصر با تاکید بر اینکه «استقلال حرفه‌ای روزنامهنگاران را باید محترم شمرد»، اعلام کرد: «من، به عنوان روزنامهنگار و مدرس ارتباطات و روزنامه‌نگاری، موافقت خود را با متن اعتراص جناب آقای دکتر نمکدوست تهرانی، در زمینه محترم شمردن استقلال حرفه‌ای روزنامهنگاران اعلام
می‌کنم.»
احمد میرعابدینی
در دفاع از منزلت نهاد صنفی روزنامهنگاران
محمد بلوری از استادان پیشکسوت مطبوعات و روزنامه‌نگاری در بیانیه‌ای کوتاه ضمن حمایت از استعفای اعتراضی رییس انجمن صنفی روزنامهنگاران، ضمن دفاع از آنچه منزلت نهاد صنفی روزنامهنگاران خوانده، نوشته است: «دخالت حکومت در انجام وظایف مربوط به انتخابات انجمن صنفی روزنامهنگاران تحت هیچ شرایطی پذیرفتنی نیست. نتیجه چنین اقداماتی از سوی حکومت باعث از بین رفتن استقلال مطبوعات می‌شود که جایز نیست. بنابراین اینجانب به عنوان روزنامهنگار حمایت خود را با متن اعتراضیه آقای دکتر نمکدوست اعلام می‌کنم.»محمد بلوری
استقلال حرفه‌ای روزنامهنگاران را محترم شمریم
رضا قوی‌فکر از استادان پیشکسوت روزنامه‌نگاری با انتشار بیانیه‌ای خطاب به مسوولان حاکمیتی نوشت: «استقلال حرفه‌ای روزنامهنگاران را محترم
شمریم.»
این روزنامهنگار پیشکسوت همچنین در حمایت از استعفای توام با اعتراض رییس انجمن صنفی روزنامهنگاران ایران نوشته است: «دخالت حکومت در امور صنفی روزنامهنگاران به‌ویژه مداخله در امر انتخابات این صنف را به هیچ‌وجه نه به صلاح حکومت می‌دانم و نه به نفع مطبوعات.
لذا به عنوان یک روزنامهنگار موافقت خود را با متن اعتراض جناب آقای دکتر نمکدوست در این زمینه اعلام می‌دارم.»
رضا قوی‌فکر
روزنامهنگاران حقیقت‌خواه بیندیشند که به کجا می‌رویم؟
عمید نایینی، روزنامهنگار پیشکسوت در بیانیه‌ای کوتاه از روزنامهنگاران حقیقت‌خواه خواست که بیندیشند ادامه مسیری که به دلیل دخالت‌های نهادهای غیرصنفی در امور روزنامه‌نگاری از سال‌ها پیش آغاز شده، به کجا خواهد انجامید. این استاد روزنامه‌نگاری نوشته است: «اصل ششم قانون اساسی کشور تاکید می‌کند: «در جمهوری اسلامی ایران امور کشور باید به اتکای آرای عمومی کشور اداره شود». اکنون پس از چهل و سه سال انجمن روزنامهنگاران حتی نمی‌تواند به اتکای آرای اعضایش در مجمع عمومی، اداره شود و منتخبانش با دخالت نیروهای امنیتی یا فراقانونی ردصلاحیت می‌شوند. مداخله نابجا و دستکاری در امور یک انجمن صنفی و مخدوش کردن استقلال رای حرفه‌ای روزنامهنگاران به جای خود، روزنامهنگاران حقیقت‌خواه بیندیشند که به کجا می‌رویم؟ در ضمن از همکاران عزیزی که تاکنون این انجمن را سر پا نگهداشته‌اند، قدردانم.»عمید نایینی
170 روزنامهنگار و خبرنگار نسبت‌به دخالت نهادهای غیرصنفی در امور روزنامهنگاران اعتراض کردند
در محکومیت ردصلاحیت منتخبان روزنامهنگاران
در حالی که شماری از استادان پیشکسوت روزنامه‌نگاری و همچنین برخی از این چهره‌های شاخص در مطبوعات طی روز و روزهای گذشته با انتشار بیانیه‌های فردی و جمعی نسبت‌به آنچه طی مدت گذشته در انجمن سراسری روزنامهنگاران ایران رقم خورد، اعتراض کرده و با حمایت از آنچه روز گذشته منجر به استعفای رییس این انجمن از ادامه عضویت در هیات‌مدیره این انجمن شد، نسبت‌به عواقب تداوم دخالت نهادهای غیرصنفی در امور روزنامه‌نگاری هشدار دادند، یکصد و هفتاد نفر از روزنامهنگاران و خبرنگاران فعال در عرصه مطبوعات نیز با امضای بیانیه‌ای از این حرکت اعتراضی صنفی حمایت کردند. این 170 روزنامهنگار و خبرنگار شاغل در روزنامه‌ها، خبرگزاری‌ها، پایگاه‌های خبری-تحلیلی و دیگر نشریات و رسانه‌ها در اعتراض به «دخالت نهادهای غیرصنفی و امنیتی در نهاد صنفی روزنامهنگاران» آورده‌اند: «آقایان حسن نمکدوست و ماشاالله شمس‌الواعظین در بیانیه‌ای ردصلاحیت منتخبان هیات‌مدیره انجمن صنفی روزنامهنگاران را محکوم کرده‌اند. ایشان دراین بیانیه متذکر شده‌اند که «همکاران روزنامه‌نگارمان خانم‌ها نفیسه زارع‌کهن، اعظم ویسمه و آقای پژمان موسوی، سه منتخب مجمع‌عمومی انجمن روزنامهنگاران با انتشار متنی اعلام کرده‌اند که مقامات امنیتی صلاحیت آنان را برای حضور در هیات‌مدیره (به صورت مطلق یا مشروط) رد کرده‌اند و آنان را از حق مشروع‌شان محروم» و به دنبال آن اعلام کردند که به این رویه به‌شدت معترض هستند. به اطلاع همکاران روزنامهنگار درسراسر کشور می‌رسانیم ما نیز هم‌صدا با ماشاالله شمس الواعظین و حسن نمکدوست رییس هیات‌مدیره منتخب انجمن روزنامهنگاران استان تهران اعتراض خود را به دخالت نهادهای غیرصنفی و امنیتی در نهاد صنفی روزنامهنگاران اعلام می‌کنیم.» ۱- لی‌لی فرهاد‌پور ۲- مهدی فخرزاده ۳- محمد آقازاده ۴- احسان قلمچی ۵- زهرا مشتاق ۶- مینا اکبری ٧- احمد غلامی ٨- الهه خسروی یگانه ٩- نسرین تخیری ١٠- محمدرسول صادقی ١١- زینب کاظم‌خواه ١٢- صادق زیباکلام ١٣- میلاد علوی ١۴- صدرالدین کاظمی ١۵- ثمر فاطمی ١۶- سعیدصفارایی ١٧- مرجان زهرانی ١٨- مهدی افروزمنش ١٩- شهرزاد همتی ٢٠- وحیده کریمی ٢١- محمود پوررضایی ٢٢- علی زادمهر ٢٣- سیروس علی نژاد ٢۴- سمیرا عالم پناه ٢۵- صالح نیکبخت ٢۶- امیر اثباتی ٢٧- علی ورامینی ٢٨- محسن آزموده ٢٩- الهام نداف ٣٠- مهران فرجی ٣١- مهری رفعتی ٣٢- رضا قوی فکر ٣٣- فرید قاسمی ٣۴- بهار سرلک ٣۵- آزاده محمدحسین ٣۶- لیلا رستگار ۳۷- سعید شریعتی ٣٨- مریم باقی ٣٩- صبا آذرپیک ۴٠- مرجان شهریاری ۴١- معصومه شهریاری ۴٢- مجید اعزازی ۴٣- بهروز بهزادی ۴۴- هادی حیدری ۴۵- مریم مجد ۴۶- احمد هاشمی ۴٧- زینب همتی ۴٨- میترا فردوسی ۴٩- رضا جمیلی ۵٠- مهدی خاکی فیروز ۵١- ابراهیم رستمیان مقدم ۵٢- صدف فاطمی ۵٣- مهدی امیرپور ۵۴- نسرین وزیری ۵۵- فرزانه آیینی ۵۶- آرزو فرشید ۵۷- علی‌اصغر سیدآبادی ۵۸- سما بابایی ۵۹- داریوش آرمان ۶۰- حسین نقاشی ۶۱- مهدی افشارنیک ۶۲- محسن احمدی ۶٣- فرهاد فرزاد ۶۴- پانید فاضلیان ۶۵- میثم سعادت ۶۶- علی اکبر قاضی‌زاده ۶۷- فریدون صدیقی ۶۸- محسن احمدی ۶۹- شکوفه حبیب‌زاده ۷۰- مسعود مهاجر ۷۱- شاهد حلاج نیشابوری ۷۲- محمدبلوری ۷٣- حسین کریم‌زاده ۷۴- مژگان فرجی ۷۵- شهاب‌الدین طباطبایی ۷۶- فرزانه بنی‌هاشمی ۷۷- علی کریمی ۷۸- محمد امامی ۷۹- فاطمه کریمخان ۸۰- سیدعلی پورطباطبایی ۸۱- ناصر تجاره ۸۲- امیلی امرایی ۸٣- ابوالحسن مختاباد ۸۴- احمدعلی ساعت‌نیا ۸۵- ساجده عرب سرخی ۸۶- علی مسعودی‌نیا ۸۷- صادق روحانی ۸۸- سیما سعیدی ۸۹- پیام برازجانی ۹۰- مهدی الیاسی ۹۱- بسیم لاله ۹۲- شادی مکی ۹٣- زهرا خوشحالی ۹۴- نزهت بادی ۹۵- شادی وطن‌پرست ۹۶- لیدا ایاز ۹۷- عاطفه میرزا ۹۸- علیرضا خوشبخت ۹۹- نرگس ناظمی نیا ۱۰۰- یاسر مختاری ۱۰۱- نسرین نیکنام ۱۰۲- نجمه جمشیدی ۱۰۳- علیرضا کیانپور ۱۰۴- احسان بداغی ۱۰۵- علیرضا نجفی ۱۰۶- ژوبین صفاری ۱۰۷- زهره حاجیان ۱۰۸- آرزو شهبازی ۱۰۹- شهرام شریف ۱۱۰- سعید برآبادی ۱۱۱- مریم شاهسمندی ۱۱۲- ندا لهردی ۱۱۳- سمیه جاهدعطاییان ۱۱۴- نیره خادمی ۱۱۵- فرهاد اسماعیلی ۱۱۶- محمدامین صالحی ۱۱۷- الیاس براهویی نژاد ۱۱۸- سونیتا سرا‌ب‌پور ۱۱۹- سیما صراف ۱۲۰- محمود اشرفی ۱۲۱- جواد صالحی ۱۲۲- حامد سیاسی راد ۱۲۳- مرتضی شادمانی ۱۲۴- احمد نرجه‌پور ۱۲۵- ایمان بیک ۱۲۶- محمدرضا مهاجر ۱۲۷- رضا باری‌پور ۱۲۸- محمود اختیاری ۱۲۹- مسعود شهامی‌پور ۱۳۰- مجتبی عمرانی ۱۳۱- تقی خلج ۱۳۲- حوریه دهقان‌شاد ۱۳۳- علیرضا مستوفی ۱۳۴- امیر پسنده‌پور ۱۳۵- سیدعبدالجواد موسوی ۱۳۶- محبوبه آبریران ۱۳۷- علی بزرگیان ۱۳۸- نازیلا معروفیان ۱۳۹- یغما فشخامی ۱۴۰- محمودهجرت ۱۴۱- محمدحسن هجرت ۱۴۲- محمد حمیدی ۱۴۳- سمیه عظیمی ۱۴۴- منوچهر شمیرانی ۱۴۵- فرزین محمدی ۱۴۶- ساسان گلفر ۱۴۷- محمد سیاح ۱۴۸- ثمین مهاجرانی ۱۴۹- فیروزه مظفری ۱۵۰- امیر جدیدی ۱۵۱- صوفیا نصراللهی ۱۵۲- سمیه علیپور ۱۵۳- زهرا نجفی ۱۵۴- محمد بیات ۱۵۵- محیا رضایی ۱۵۶- داود اسماعیلی ۱۵۷- نیوشا مزیدآبادی ۱۵۸- علی پیرولی ۱۵۹- سعیده اسلامیه ۱۶۰- سعیده علیپور ۱۶۱- سجاد خداکرمی ۱۶۲- احمد زرساو ۱۶۳- شقایق آرمان ۱۶۴- علی شروقی ۱۶۵- خاطره وطن‌خواه ۱۶۶- ساناز صفایی ۱۶۷- آیدا اورنگ ۱۶۸- مهدخت اکرمی ۱۶۹- بهرنگ تنکابنی۱۷۰- شیما بهره‌مند
در دفاع از استقلال روزنامه‌نگاری
به نام مهربان‌ترین
اگر نقطه روشنی در زندگی راقم این سطور وجود داشته باشد، همانا شاگردی پیشکسوتان و استادان عزیز و همکاری با جامعه گرانقدر روزنامه‌نگاری ایران است. این افتخار و قدردانی نسبت به آن، آشکار و بی‌نیاز از توضیح و توصیف است. پس، از این موضوع می‌گذرم و به استحضار می‌رسانم:
۱- سندیکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات، نهادی افتخارآفرین در تاریخ مطبوعات ایران است؛ خانه امید روزنامهنگاران حرفه‌ای که زندگی خود را وقف اعتلای جامعه و سربلندی ایران عزیز کرده‌اند. من این بخت را داشته‌ام که در مقام یک خبرنگار کارآموز، از نزدیک شاهد دو اعتصاب دوران‌ساز مطبوعات ایران، به مدیریت سندیکا و با هدف آزادی بیان، مخالفت با سانسور و دفاع از حقوق ملت باشم، تلاش‌هایی سرشار از احساس مسوولیت، شجاعت و مردم‌دوستی.
سندیکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات به ناحق، به دست حکومت، به تعلیق درآمد و نتیجه این اقدام، جز زیان و خسران علیه روزنامه‌نگاری ایران و مهم‌تر، جامعه ایران نبود. اگر فعالیت سندیکا ادامه می‌یافت قطعا ایران عزیز و همه ما، امروز در موقعیتی به مراتب بهتر قرار داشتیم، چرا که مطبوعات و رسانه‌های آزاد و نهادهای حرفه‌ای قدرتمند و متکی به اراده اعضا، به درستی و همواره، عامل، شاخص و ثمره توسعه و پیشرفت همه جوامع به شمار می‌روند.
۲- انجمن صنفی روزنامهنگاران ایران، پس از حدود ۱۸ سال تعلیق فعالیت سندیکای نویسندگان و خبرنگاران، شکل گرفت و از لحظه تولد، به اعتلا و ارتقای حرفه روزنامه‌نگاری و ترویج و تحکیم ارزش‌های بنیادین حرفه و حرفه‌ای‌گری، از جمله آزادی و استقلال رسانه‌ها و ارتقای دانش و تجربیات روزنامه‌نگاری، اندیشید و همت گماشت. در عمل و به راستی نیز چنین کرد. وجدان‌های منصف و بیدار این تلاش از دل و جان را به رسمیت می‌شناسند و به حق بزرگ می‌شمرند.
انجمن صنفی روزنامهنگاران ایران نیز از سال ۱۳۸۸ به ناروا به حالت تعلیق درآمده است و همین امر آسیب‌های فراوانی را متوجه رشد و توسعه حرفه‌ای‌گری در ایران و امید و دلبستگی روزنامهنگاران به شغل خود که بن‌مایه آن جز اطلاع‌رسانی، آگاهی‌بخشی و خیر اجتماعی نیست، کرده است.
۳- انجمن صنفی روزنامهنگاران (تهران/ سراسری) ماحصل امید و تلاش جامعه روزنامه‌نگاری از پس سال‌ها تحمل کژرفتاری و ناروایی حکومت نسبت به این حرفه اصیل، آزادی‌گرا، مردمی و توسعه‌خواه است؛ آن‌هم در روزگاری که تمامی نابهنجاری تحمیلی از سوی قدرتمندان در ۱۸۰ سال گذشته علیه فعالیت آزاد، مستقل و بسامان رسانه‌ها، عوارض و مصائب خود را یکجا و همه‌جانبه بروز داده است.
طبیعی است اعمال چنان ناروایی‌ها و پدید آمدن چنین موقعیت بحرانی نامطلوبی، به بروز مشکلات در فرآیندهای تصمیم‌سازی، تصمیم‌گیری و اجرایی انجمن صنفی روزنامهنگاران، همانند همه نهادهای حرفه‌ای دیگر، دامن می‌زند، اما مسائل هرچه باشند و هرقدر پیچیده، انجمن صنفی، خانه روزنامهنگاران است و صاحبان آن روزنامهنگاران ایران. مدیران و هیات‌های مدیره انجمن می‌آیند و می‌روند، آنچه باید باقی بماند ارزش‌ها و آرمان‌های قطعی و همیشگی روزنامه‌نگاری است که صورت‌بندی و تحقق آنها نیازمند مشارکت، همدلی و تفاهم جمعی است؛ ارزش‌هایی چون آزادی اندیشه، آزادی بیان، آزادی اطلاعات، استقلال حرفه‌ای، خدمت به مردم، پای‌بندی به حقیقت، حرفه‌ای‌گری، اطلاع‌رسانی، آگاهی‌بخشی، خیر اجتماعی و… .
امیدها و آرمان‌های‌مان وقتی چنین است، پس چراغ این خانه باید روشن بماند و این سخنی روح‌نواز است که من به گوش خود بارها از زبان استادان پیشکسوت در سندیکا شنیده‌ام و این صحبتی است که از زبان استادان و همکارانم در انجمن صنفی روزنامهنگاران ایران با فروتنی و مهربانی بیان شده است. به‌زعم بنده، بروز اختلاف در یک خانواده امری کاملا عادی است و ویژگی یک خانواده همدل و دلسوز این است که از تلخی‌ها درس می‌گیرد و خود را اسیر و محصور در موقعیت‌های تلخ نمی‌کند؛ به گذشته می‌نگرد، اما حیات واقعی و راستین خود را در امروز و فردا می‌جوید و تحقق می‌بخشد. بر این اساس است که جسارتا عرض می‌کنم گره‌ای را که با دست می‌توان گشود نباید به دندان سپرد و گره‌ای که می‌توان با دندان باز کرد نباید به دست تیغ داد.
در این وضعیت، وظیفه خود می‌دانم، با اعلام استعفا از عضویت در هیات‌مدیره انجمن صنفی (تهران/ سراسری)٭به محضر استادان، پیشکسوتان و همکاران عزیزم سهم ناچیزی را در گشوده شدن این گره ادا کنم. به این امید که همدلی و هم‌صدایی بی‌نظیر اجتماع روزنامهنگاران در دفاع از استقلال حرفه‌ای چراغی فرا راه همه‌مان قرار داده باشد که بدانیم مسائل درون‌صنفی را باید با سازوکارهای اجماع‌گرایانه درون صنفی و از طریق گفت‌وگو و مفاهمه حل کرد و لاغیر. و به مراتب مهم‌تر اینکه اولویت و ارزش اصلی و همیشه حرفه و اجتماع روزنامه‌نگاری ایران قطعا و بدون تردید اعتلای حرفه روزنامه‌نگاری و حفظ استقلال آن، به‌خصوص در برابر دخالت‌های حکومت و اصحاب قدرت است و لاغیر.
با احترام قلبی و امید همیشگی
حسن نمکدوست تهرانی – روزنامهنگار
یکم اسفند ۱۴۰۰
٭ پ.ن. در تاریخ ۲۹ آبان ۱۴۰۰ از سوی مقامات وزارت کار رسما و به‌صورت مستقیم اعلام شد که «صلاحیت» اینجانب برای عضویت در هیات‌مدیره انجمن صنفی روزنامهنگاران مردود دانسته شده است. مرا به آن به اصطلاح «صلاحیت» نیازی نیست. استعفایم را با افتخار تقدیم استادان، پیشکسوتان و روزنامهنگاران ایران و همکاران بزرگوارم در انجمن صنفی می‌کنم که صاحبان همیشگی و عزت‌مند صلاحیتند.
منبع:روزنامه اعتماد 2 اسفند 1400 خورشیدی
