نامه سرگشاده دبیران کل سه تشکل فرهنگیان ( انجمن اسلامی معلمان ایران – سازمان معلمان ایران – مجمع فرهنگیان ایران اسلامی ) به رئیس و اعضای  شورای عالی آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران در خصوص حوادث اخیر و مسئولیت قانونی و اخلاقی آن شورا

به نام خدا
رئیس واعضای محترم شورای عالی آموزش وپرورش جمهوری اسلامی ایران

باسلام واحترام
شما را بعنوان سیاستگذاران حوزه آموزش وپرورش و ناظرین براجرای این سیاستها در شرایط بحرانی و پرتنشی که نسل جوان و دانش آموزان معترض ، خواهان تحولات اساسی و امید بخش که تضمین کننده آزادی های مشروع و تامین کننده عدالت و رفع کننده فساد و ناکارآمدی هستند ،مخاطب قرار داده تلاش می کنیم، درچارچوب  مسئولیت قانونی که پذیرفته اید، مطالبی را متذکر شویم.

۱_قانون اساسی ، دراصل سوم و در۱۶ بند وظایف کلی دولت جمهوری اسلامی به مفهوم عام را احصا نموده است ، که سه بندآن درقانون اهداف و وظایف آموزش وپرورش مصوب سال۱۳۶۶ بر عهده وزارت آموزش وپرورش نهاده شده ،از طرف دیگر به موجب قانون، شورای عالی آموزش وپرورش، مرجع سیاستگذاری در حوزه آموزش وپرورش با رعایت قوانین موضوعه قرارگرفته است. شورای مذکور اهداف و در واقع ماموریت آموزش و پرورش را در هفت بندکلی مصوب و برای اجرا به وزارت آموزش وپرورش ابلاغ کرده ، وقطعا سازوکارهای قانونی مناسب برای تحقق این اهداف و حصول اطمینان از نحوه و کیفیت اجرا و میزان تحقق این اهداف را هم تعیین کرده که در واقع حداقل های مطالبه از یک نظام آموزشی است.

۲_دربخشی از این اهداف ، آموزش وپرورش به انجام وتحقق اهداف ذیل مکلف شده است:

_ پرورش روحیه اعتماد به نفس و استقلال شخصیت
تقویت احساس کرامت انسانی و برانگیختن عزت نفس تقویت روحیه تحقیق ، تعقل ، تفکر، بررسی و تعمق، نقد و ابتکار
پرورش روحیه مشارکت و همکاری در فعالیت های گروهی پرورش روحیه امر به معروف و نهی از منکر
تقویت روحیه احترام به شخصیت افراد و مراعات حقوق مادی و معنوی آنان پرورش سعه صدر و تحمل آراء دیگران در برخورد اندیشه ها
ایجاد روحیه احترام به قانون و التزام به اجرای آن و حمایت از برخورداری عموم مردم از حقوق قانونی خویش تقویت روحیه عدالت پذیری و عدالت گستری و ظلم ستیزی و مبارزه با تبعیض و حمایت از مظلوم

رئیس محترم شورای عالی آموزش و پرورش و اعضای محترم!
اینها مهمترین اهداف و به واقع ماموریت هایی است که شورای عالی آموزش و پرورش آموزش وپرورش را موظف به اجرای آنها کرده و این شورا ملزم به نظارت بر اجرای آنها بوده و هست.

نمیدانیم آیا تاکنون شورای عالی از میزان تحقق این اهداف اطلاعات و یا ارزیابی در اختیار دارد یا خیر؟

امروز دانش‌آموزان با بانگ بلند می‌گویند:
✅ از تبعیض و بی عدالتی بیزاریم و به آن معترض هستند…
✅ آنان می‌گویند حرمت و احترام و شخصیت ما را حفظ کنید…
✅ میگویند به ما فرصت مشارکت در تصمیم گیری بدهید…
✅ می گویند ما نسبت به تضییع حقوق خود و پدران و مادران و خواهران و برادرانمان ناراضی هستیم…
✅ آنان می‌گویند کسی پاسخگوی سوالات مانیست ..
✅ آنان می‌گویند: قانون حق تعیین سرنوشت را به ما داده است، شما آن را محدود و یا سلب می کنید..
✅آنان می گویند:چرا باید فضای مدرسه را امنیتی و نظامی کنیم؟
✅ می گویند: چرا نباید دانش آموزان بتوانند بدون لکنت زبان سوالات خود را بیان کنند ؟
✅ آنها می پرسند چرا ما باید مدارس را به سمتی ببریم که دانش آموزان و حتی معلمان را وادار کنیم که اطلاعات مربوط به یکدیگر را به دستگاه‌های امنیتی انتقال دهند؟
✅ آنان سوال می کنند فرزندان مسئولان در کدام مدارس تحصیل می کنند و چرا بعضا در فلان کشور تحصیل می کنند؟
✅ آنان می گویند آموزش و پرورش رایگان کجاست؟
  اینها و دهها پرسش دیگر …

بنابراین اگر به فکر حل مشکلات هستید، مطمئن باشید با راه حل های امنیتی و نظامی به جایی نخواهیم رسید و مشکلی بر مشکلات اضافه خواهید کرد.
لذا ضروری است ، بدون فوت وقت:
۱۱- در اولین گام نسبت به عزل وزیر بی کفایت و مسئولیت گریز وزارت آموزش و پرورش اقدام و یکی ازچهره های، فرهیخته، خوشنام، آشنا به آموزش وپرورش که معلمان مرجعیت او را بپذیرند بعنوان وزیر معرفی شود هر چند این مطالبه را هم امید بخش نمی دانیم ولی در ناامیدی بسی امید است

۲_کلیه دانش آموزانی که درحوادث اخیر بازداشت و زندانی شده اند در اسرع وقت آزاد شوند و از آنها و خانواده هایشان عذرخواهی شود.

۳_معلمان زندانی و بازداشت شده که دردفاع از معلمان و دانش آموزان زندانی هستند آزاد شوند.

۴_حقوق وآزادی های دانش آموزان رابه رسمیت شناخته ومکانیزم قانونی مشارکت آنان در اداره مدارس تعیین شود.

۵-ورود نیروهای امنیتی و نظامی به مدارس ممنوع، و به فضای امنیتی مدارس پایان دهید. ۶هراقدامی درجهت کاهش مشکلات وبه ویژه تکریم دانش آموزش وتقویت روحیه اعتماد به نفس وپایان دادن به تحقیرآنان ، بدون رعایت حقوق ، منزلت ، معیشت معلمان و تکریم آنان امکان پذیر نیست.
در پایان لازم است,این واقعیت تلخ رابپذیریم، که همگی نسل جدید را به درستی نشناخته ایم و عامل این عدم شناخت شکافی است که با دست خود ایجاد کرده ایم لذا بجای متهم نمودن نسل جدید برای شناخت دقیق آنان رابه رسمیت شناخته و متواضعانه با آنها گفتگو کنیم و بعنوان سرمایه های اصلی کشور بجای تهدید، آنها را تکربم نماییم.

دبیر کل سازمان معلمان ایران
طاهره نقی ئی
دبیرکل مجمع فرهنگیان ایران اسلامی
فرج کمیجانی
دبیرکل انجمن اسلامی معلمان ایران
سیدعبدالرزاق موسوی